Dzień świętego Patryka

Święto nie nasze, ale przeurocze. Myślę, że nie może być niczego złego w dodatkowym świętowaniu nadejścia wiosny właśnie przy pomocy koniczynek i tańców w rytm irlandzkiej muzyki. Święty Patryk był wspaniałą postacią, wzorem dla wszystkich katolików, nie tylko dla mieszkańców Zielonej Wyspy. Irlandczycy są narodem sympatycznym, więc solidaryzowanie się z nimi 17 marca uważam za przyjemny zwyczaj, a poznawanie celtyckiej kultury za wspaniałą przygodę. Do tego kolor zielony jest przecież najpiękniejszy.

Czy ktoś słyszał o shamrocku? To nic innego jak seamróg (po irlandzku). I wszystko jasne, prawda? 

Już tłumaczę - to najzwyklejsza trójlistna koniczynka, która jest symbolem święta. Legenda na zawsze związała ten niepozorny listek ze świętym Patrykiem, który podobno w ten właśnie sposób obrazował niedowiarkom Świętą Trójcę - trzy liście na jednej łodydze. Koniczyna stała się atrybutem każdego szanującego się Irlandczyka. Właśnie trójlistna, a nie ta z listkiem dodatkowym, która podobno przynosi szczęście. Ale być może znaleziona w tym dniu przynosi szczęście podwójne...

      

Zwyczaj picia zielonego piwa nie jest typowym obyczajem tego święta. Wymyślono go już na potrzeby turystów i to nie w Irlandii, ale w Stanach Zjednoczonych (nie zapominajmy, że są one pełne emigrantów z kraju Celtów). Typową tradycją związaną z 17 marca jest picie szklaneczki whiskey. I jest ona oczywiście związana z patronem święta. Legenda mówi, że biskup Patryk zganił karczmarkę, która oszukiwała przy nalewaniu tego trunku grożąc jej, że za karę naśle na jej szynk potwory. Strasznie fajny święty, prawda? Posłuch, jaki miał wśród ludu był nie na rękę lokalnym władcom. Jeden z nich chciał ośmieszyć Patryka wzywając go na pojedynek z czarnoksiężnikiem. Magik wzniósł się w powietrze z pomocą diabła i zaczął wyśmiewać kapłana. A ten nakreślił tylko w powietrzu znak krzyża - mag spadł w wysokości i skręcił kark. Król nie dawał za wygraną, na różne sposoby usiłował zabić biskupa, ale nic mu nie wychodziło. Trucizny nie działały albo wypływały z wina, ziemia się trzęsła pochłaniając skrytobójców - święty Patryk okazał się niezniszczalny.

Shamrock świętego Patryka

Nie był nawet Irlandczykiem. Urodził się niedaleko, bo w Walii albo w Brytanii, a w Irlandii znalazł się przez piratów - porywaczy. Był młodym chłopcem, gdy został wyrwany z zamożnego domu rodzinnego, sprzedany w niewolę i skazany na pasienie owiec. Po wielu latach udało mu się uciec, dostał się do Galii i tam przyjął święcenia kapłańskie. Objawił mu się Bóg prosząc go, by wrócił do Irlandii i rozpoczął nawracanie tamtejszego ludu, co też młody kapłan niezwłocznie uczynił, choć musiała to być bardzo trudna decyzja. I tak zaczęła się jego wielka kariera patrona Zielonej Wyspy. Podobno oczyścił ją z węży, czynił cuda uzdrawiając i nawracając. Miał poczucie humoru, co zjednywało mu ludzi, ale co najważniejsze, nie nawracał na siłę. Rozumiał potęgę dawnych wierzeń, nie wykorzeniał zabobonów, nie zabraniał wiary w duchy, potwory i najróżniejszej maści stwory, od których Irlandia roi się do dziś. Rozmawiał, dawał dobry przykład, czasem straszył, ale zawsze z przymrużeniem oka. Był kochany i szanowany, dlatego słowa, którymi karmił pogan były przyjmowane z czcią i wiarą. Założył wiele kościołów, jego uczniowie zostawali świętymi, w końcu ochrzcił cały kraj. Zasługi św. Patryka są nieocenione, mimo że wszelkie fakty z jego życia i wszystkie daty trzeba traktować umownie. Pozostawił po sobie myśli, które mówią o nim bardzo wiele.

Postać, którą warto wspominać, a dobrą okazją jest przyczepienie do ubrania koniczynki, wybranie się na pokaz tańców irlandzkich i gra w zielone w parku.