Świąteczne życzenia

V. Johansen, Radosne Boże Narodzenie (1891)

A. Tayler, Wigilia

Przy wigilijnym stole,
Łamiąc opłatek święty,
Pomnijcie, że dzień ten radosny
W miłości jest poczęty;

Że jak mówi wam wszystkim
Dawne, odwieczne orędzie,
Z pierwszą na świecie gwiazdą
Bóg w waszym domu zasiędzie.

Sercem go przyjąć gorącym,
Na ścieżaj otworzyć wrota-
Oto co czynić wam każe
Miłość, największa cnota.

(...)

J. Kasprowicz, Przy wigilijnym stole

      W te nasze pierwsze wspólne święta Bożego Narodzenia życzę Wam, aby każdy Wasz dzień był tak radosny i piękny, jak Wigilia. Niech spokój gości zawsze w Waszych domach, a dni świąteczne niech upłyną w miłości i szczęściu.

      

Życzę Wam błogosławieństwa narodzonego Dzieciątka!

     Życzę Wam wspaniałych książek, pięknych filmów, niesamowitych wędrówek i niezapomnianych przygód, cudownych chwil wśród bliskich i znajomych - do wyboru, do koloru, w zależności od tego, czego pragniecie:)

    

      A dla nas wszystkich:) - cudowna bajka wigilijna i kilka uroczych obrazków Lisi Martin:

 Któż z nas nie zna przysłowia słusznego od dziś-li:

Głodnemu chleb na myśli.

Z tego oto przysłowia, jak pisklę z jajka,

Na dzisiaj – bajka.

Do wieczerzy wigilijnej za ubranym stołem

Zasiedli w tym roku społem,

Jak wilki rozmieszczone wśród potulnych owiec,

Tworząc razem przypadkiem dziwny konglomerat,

Redaktor, kupiec, literat,

Urzędnik i przemysłowiec.

I skoro błysła gwiazda, jak niegdyś dziad z dziadkiem,

Jęli zgodnie z tradycją łamać się opłatkiem

Niepomni osobistych uraz i pretensji,

Życząc sobie nawzajem, zależnie od osób,

Na różny sposób:

Ten temu trzynastej pensji,

Temu zwyżki dolara, temu znowu spadku,

Temu 300000 nowych prenumerat...

Życzliwi wszyscy wszystkim. Został na ostatku

Literat.

- Czegóż mamy ci życzyć? – rzecze przemysłowiec -

Odpowiedz.
Jak daleko dosięga twych ambicji grobla?
Chcesz może nagrody Nobla?
Czy może myśli grą dumną,
Wierząc, że w końcu zniknie dokuczliwy zgrzyt os,
Marzysz, aby przemawiał nad twą trumną
Sam Witos? –

Bynajmniej – rzekł literat – cel mych skromnych życzeń
Sięga najdalej na styczeń
I skoro mnie ucieszyć chcecie – ty i tamci,
Dobrą radę na to dam ci:
Miast życzeń platonicznych składać mi namiastkę
Z słów, które kiedyś ujrzę na pośmiertnej wstążce,
Kupcie jeden drugiemu na gwiazdkę
Po książce. 

B.Jasieński, Bajka wigilijna

Właśnie!:)

 

 

      Gdy byłam w pierwszej klasie liceum wystawiliśmy jasełka dla całej szkoły. Moja rola nie była wielka, ale będę ją pamiętała do końca życia, bo to przedstawienie utkwiło mi w sercu. Mówiłam wówczas wiersz Gałczyńskiego, który już na zawsze będzie mi się kojarzył z Bożym Narodzeniem jak żaden inny:

A podobno jest gdzieś ulica

lecz jak tam dojść? którędy?

ulica zdradzonego dzieciństwa,

ulica Wielkiej Kolędy.

Na ulicy tej taki znajomy,

w kurzu z węgla, nie w rajskim ogrodzie,

stoi dom jak inne domy,

dom, w którym żeś się urodził.

Ten sam stróż stoi przy bramie.

Przed bramą ten sam kamień.

Pyta stróż: "Gdzieś pan był tyle lat?"

"Wędrowałem przez głupi świat".

Więc na górę szybko po schodach.

Wchodzisz. Matka wciąż taka młoda.

Przy niej ojciec z czarnymi wąsami.

I dziadkowie. Wszyscy ci sami.

I brat, co miał okarynę.

Potem umarł na szkarlatynę.

Właśnie ojciec kiwa na matkę,

że już wzeszła Gwiazda na niebie,

że czas się dzielić opłatkiem,

więc wszyscy podchodzą do siebie

i serca drżą uroczyście

jak na drzewie przy liściach liście.

Jest cicho. Choinka plonie.

Na szczycie cherubin fruwa.

Na oknach pelargonie

blask świeczek złotem zasnuwa,

a z kąta, z ust brata, płynie

kolęda na okarynie:

Lulajże Jezuniu...

K.I.Gałczyński, Podobno jest gdzieś ulica...

 Dlaczego jest święto Bożego Narodzenia?

Dlaczego wpatrujemy się w gwiazdę na niebie?

Dlaczego śpiewamy kolędy?

Dlatego, żeby się uczyć miłości do Pana Jezusa.

Dlatego, żeby podawać sobie ręce.

Dlatego, żeby się uśmiechać do siebie.

Dlatego, żeby sobie przebaczać.

Żeby każda czarodziejka po trzydziestu latach nie stała się czarownicą. 

ks. J.Twardowski, Dlaczego jest Boże Narodzenie

Nie patrz w tył - to dziecięctwo taka otchłań,

a na płacz jej za wiele.

Jakby kantyczki dziecinnej odgłos znów cię napotkał,

kantyczki śpiewanej w którąś śnieżną niedzielę.

To dławi - te święta świerkowej pieśni,

śnieży śnieg, po którym przeszło już tyle ludzi.

Omotany w śnieżyce innych aniołów, śmiertelnych, nie śnij,

W dniach, w kopułach blaszanych nagle się zbudzisz.

Pieśń prymitywna - kto ją obudzi, nie budź.

Odpadły skrzydła nocy świętej, odpadły bogom.

Inne już gwiazdy - z lodu - przyprawione niebu.

To tekturowy smok zwęglony od łez

ciągnie z szelestem sypiący popiołem ogon.

Ukochanej Matce - Krzysztof

K.K.Baczyński, Święta Bożego Narodzenia

Czekając, kiedy wzejdzie wigilijna gwiazda,
Do wpół zmarzniętej szyby przywarł chłopiec mały.
Patrzył - zimowe ptaki wracały do gniazda,
Jakby tego wieczoru też świętować chciały.

Niegdyś gwiazda z Betlejem mędrców prowadziła,
Dziś znak daje, by zasiąść do świętej wieczerzy,
By krucha biel opłatka skłóconych godziła,
A w sercu znów zamieszkał Ten, co "w żłobie leży".

Dla tych, co żyli dawniej, co będą w przyszłości,
I dla nas, byśmy w każdym dostrzegali brata,
Odwieczny Bóg w Dziecięciu zesłał znak miłości,
Przemieniając oblicze człowieka i świata. 

o. F.Czarnowski, Wiersz wigilijny

To właśnie tego wieczoru,
gdy mróz lśni, jak gwiazda na dworze,
przy stołach są miejsca dla obcych,
bo nikt być samotny nie może.

To właśnie tego wieczoru,
gdy wiatr zimny śniegiem dmucha,
w serca złamane i smutne
po cichu wstępuje otucha.

To właśnie tego wieczoru
zło ze wstydu umiera,
widząc, jak silna i piękna
jest Miłość, gdy pięści rozwiera.

To właśnie tego wieczoru,
od bardzo wielu wieków,
pod dachem tkliwej kolędy
Bóg rodzi się w człowieku.

L.Krzemieniecka, Wieczór wigilijny