Piernikowe oczarowania

Zapach piernikowych, korzennych przypraw niezmiennie kojarzy mi się z Bożym Narodzeniem. W środku lata potrafi wywołać u mnie tęsknotę za świątecznymi światełkami i kolędami. Nastrój tych dni jest nieporównywalny z niczym - uwielbiam przechadzać się po ulicach przystrojonych tysiącem lampek, oglądać wystawy ozdobione bombkami i innymi cudeńkami - każdego roku piękniejszymi i bardziej przyciągającymi wzrok. Mówcie co chcecie, ale bardzo też lubię zapuszczać się do centrów handlowych zwanych "galeriami", żeby nacieszyć wzrok pięknymi dekoracjami. Wszędzie słychać dzwoneczki, a na twarzach ludzi widać coś zupełnie innego niż zazwyczaj - uśmiech i światło w oczach. Może to tylko moje pobożne życzenia, może twarze wokół prezentują po prostu różny stopień zaaferowania świątecznymi zakupami, ale moja wyobraźnia pracuje teraz pełną parą i podsuwa mi obrazy tego, co chcę zobaczyć:) 

      A ja chodzę sobie wolniutko, przystaję przed Królową Śniegu, której sanie ciągną wielkie renifery, przed chatką z piernika, z której wyłania się święty Mikołaj, zadzieram głowę przyglądając się wielkiej, świecącej bańce, którą mój synek (radośnie chichocząc) od razu określa jako "bombeczka Rumpelstiltskina" z bajki o Shreku. Uśmiecham się, a w sercu mam radość, bo sama czuję się jak dziecko w ten magiczny czas. Wracamy do domu i czytamy kolejny rozdział z "Tajemnicy Bożego Narodzenia" Josteina Gaardera - książki w formie kalendarza adwentowego, pracujemy nad własnoręcznie wykonanymi kartkami z życzeniami, które rozsyłamy do rodziny, ubieramy choinkę przy akompaniamencie kolęd i piosenek świątecznych, a każdego wieczora dziękujemy Jezuskowi, że się dla nas narodził. I jak tu nie kochać magii świąt?

A zapach pierników? W tym roku po raz kolejny wydostał się radośnie z paczki przysłanej przez moją ukochaną przyjaciółkę. Wyciągałam je bez końca - aniołki, Mikołaje, listki, dzwoneczki, choinki, wszystko, czego dusza zapragnie. Aromat rozszedł się po domu i już w nim zostanie - do czasu, gdy ostatni piernik zniknie w paszczy jakiegoś łakomczucha:) Pierniczki pięknie wyglądałyby na choince, ale stoi ubrana już od kilku dni i nie wcisnę na nią za wiele. Jednak dzwoneczek z ciasteczek korzennych zasługuje na honorowe miejsce! Kilka dni wcześniej ozdabialiśmy własne pierniczki, ale były kupne, bo ja do pieczenia nie bardzo się nadaję - praktycznie nie mają więc nie tylko odpowiedniego wyglądu, ale też w ogóle nie pachną. Te, które dostarczyła poczta zostały upieczone w domowym piekarniku, okraszone szczyptą radości, pomalowane miłością i ozdobione śmiechem dzieci, które pomagały mamie przy ich tworzeniu. Dziękuję Ci, przyjaciółko najlepsza!

Pusty rynek. Nad dachami

Gwiazda. Świeci każdy dom.

W zamyśleniu, uliczkami,

Idę, tuląc świętość świąt.

Wielobarwne w oknach błyski

I zabawek kusi czar.

Radość dzieci, śpiew kołyski,

Trwa kruchego szczęścia dar.

Więc opuszczam mury miasta,

Idę polom białym rad.

Zachwyt w drżeniu świętym wzrasta:

Jak jest wielki cichy świat!

Gwiazdy niby łyżwy krzeszą

Śnieżne iskry, cudów blask.

Kolęd dźwięki niech cię wskrzeszą —

Czasie pełen Bożych łask!

J. von Eichendorff, Boże Narodzenie