Mój głos w sprawie stanu czytelnictwa w Polsce

Rozdawałam teksty podczas niedzielnego "Czytania pod chmurką" - kolejnej odsłony akcji "5 minut dla książki". Słyszałam rożne wymówki - "Nie potrafię czytać, bo skończyłem tylko podstawówkę", "Nie jesteśmy stąd", "Przyjdę na 5 minut dla wódki"... Było piękne, słoneczne popołudnie, ludzie wyszli na spacery nie zamierzając wcale brać udziału w jakichkolwiek manifestacjach czy imprezach. O godzinie 17-ej odezwał się jednak zgodny, chóralny głos kilkudziesięciu osób czytających fragment książki Marii Pruszkowskiej. Kilka minut później słyszeliśmy już tylko miłe słowa: "Sympatyczne spotkanie, oby takich więcej", "Dziękujemy za pomoc w namierzeniu fajnej książki", "Oby Polacy docenili i przemyśleli". Ostatnie zdanie zapadło mi w pamięć i wydało się dobrym podsumowaniem.

Pragnienie wytłumaczenia jakoś wszelkich ankiet i statystyk naprowadza mnie zawsze na wiele argumentów tłumaczących polski stan oczytania. Zawsze kłócę się głośno i zajadle drżąc na myśl o tym, że w chwili, gdy władze uwierzą w brak zainteresowania narodu słowem czytanym skończą się wszelkie dotacje na biblioteki, a kochający książki ludzie przestaną odwiedzać księgarnie dochodząc do wniosku, że skoro nikt nie czyta, to i tak znajdą tam zapewne tylko podręczniki. Zacietrzewiam się tłumacząc, że statystyki kłamią, a ankieterzy pytają nie te osoby, które trzeba. W głębi serca zawsze jednak obawiam się, że moje argumenty nie mają racji bytu.

Polacy to nie tylko osoby, które tłumnie wypełniają moją ulubioną księgarnię w poszukiwaniu prezentu dla siebie lub dla bliskich, to nie tylko łańcuszkowe kolejki w bibliotece do każdej pojawiającej się nowości, nie tylko tysiące wielbicieli bardzo wielu stron internetowych poświęconych książkom. Polacy to także ci ludzie, którzy z krzywym uśmiechem dumnie informują, że "nie potrafią czytać", to też ci, którzy nie znajdują przyjemności w lekturze (tłumaczenie, że nie mają czasu i siły na czytanie do mnie nie przemawia - ja też, teoretycznie, mogę powiedzieć, że nie mam czasu, że jestem zbyt zmęczona po całym dniu, ale oczywistym jest fakt, że nie ma lepszego wypoczynku nad przeczytanie choćby kilku stron).

Czy jest ich więcej niż tych, którzy kochają książki? Może i są w większości, ale część narodu, która nie może żyć bez literatury nie jest wcale tak znikoma, żeby trzeba było dawać wiarę statystykom. Statystyczny Polak nie czyta - w takim razie my jesteśmy Polakami niestatystycznymi i bądźmy z tego dumni. Dajemy temu wyraz na forach, blogach, stronach poświęconych książkom, czytamy każdego wieczora książeczki naszym dzieciom, które dzięki temu, w przyszłości, staną się kolejnymi milionami niestatystycznych Polaków:), piszemy coraz więcej powieści i wydajemy je, kupujemy czytniki e-booków, żeby nie płacić groteskowych cen za papierowe wydania (to kolejny, WIELKI argument - nie czytamy, bo nas na to nie stać), tłumnie stawiamy się na spotkaniach z autorami, itd.

Pokutuje opinia, że najmniej czyta młodzież - to nieprawda. Czy czytają wartościowe rzeczy - to już inna sprawa, ale widok tłumów młodych ludzi ciągnących do bibliotek w poszukiwaniu kolejnych tomów fantastyki młodzieżowej sprawia, że zaczyna się coraz bardziej wątpić w prawdziwość "pokutujących opinii".

Podsumowując: jestem Polką, więc wierzcie mi - Polacy czytają:)