Wiosenne rozmarzenie...

 W gruncie rzeczy należało przeżywać życie chwilę po chwili, tak jak się je winogrona: ziarnko po ziarnku... Jeżeli człowiek potrafi cieszyć się każdą chwilą, każdym kęsem czasu, ani się obejrzy, a już nauczy się używać rozkoszy życia.
Pierre La Mure, Moulin Rouge

E.R. Hughes, Księżniczka na wagarach

 Wolno i sennie chodzą
po jasnym tle błękitu
złocisto-białe chmurki
z połyskiem aksamitu.

Niekiedy się zasrebrzy
pod słońca blask z ukosa
jaskółka śmigła, czarna
sunąca przez niebiosa.

Po łące cichej, jasnej
w srebrne objętej ramy
przez opalowy strumień
złote się kładą plamy.

Szmaragdem słońce błyska
na ciemnej drzew zieleni,
lub przez konary rzuca
ognistych pęk płomieni.

Po niebie i po lesie,
po łąk zielonych łanie,
przejrzyste, zwiewne idzie
błękitne zadumanie.

K.Przerwa-Tetmajer "W lesie" 

G. H. Boughton, Wiosenna idylla

Tyś jest, jak dzień wiosenny z pogodą błękitną,
I majowe w swej duszy nosisz poematy,
Radością zasadzone myśli w tobie kwitną
Ruchliwe, jak motyle i wonne, jak kwiaty.
K. Wierzyński

A. Durer Lucas, Konwalie w dolinie

Kwiatami, które uszczknąłem,
Pozdrowień przyjmij tysiące!
Ach! Ileż razy się zgiąłem,
Gdy je zbierałem na łące,
I do serca przycisnąłem
Nie raz, a dwa tysiące!
J. W. Goethe, Pozdrowienie kwiatami

H. Zatzka, Wiosenna piękność

Wiosenny wiatr mię bzami owiał,
Trąciłaś ogród lekkim ruchem,
Twój płaszcz przygasnął, poliliowiał
I stał się kolorowym puchem.

Zmierzch ci jak pająk na sukienkach
Koronki w dzwonki wyhaftował,
Jak pióro senne po mych rękach,
Po twarzy twój przepływa owal.

W latarniach ulic drżą motyle,
Ciemnieje dal i gra bezkreśnie;
Mglisz się, zanikasz w świateł pyle,
Rozwiewasz mi się w bzach jak we śnie.
K. Wierzyński, Wieczór w bzach